Parę dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Na mocy decyzji Dowódcy AK gen. Komorowskiego Tadeusza, rozpoczęła się 01.08.1944 r. Podczas kolejnych 63 dni powstańcy prowadzili walkę, której to celem była niepodległa Polska, wolna od zbrojnej interwencji niemieckiej a także dominacji sowieckiej. Według obliczeń, ok. 16 tysięcy osób straciło życie w trakcie walki o stolicę, z kolei rannych było 25 tysięcy osób, w tym więcej niż sześć tysięcy ciężko rannych. Oprócz tego, około 30 % osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary egzekucji przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne a także wojskowe. Definitywnie największe rozszerzenie zbrodni na ludziach nastąpiło w okresie 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, pomimo wielkiego poświęcenia oraz zdumiewającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i zwykłych osób cywilnych - Powstanie nie udało się. Mimo tego, z pewnością trzeba dbać o odwagę i pamięć osób angażujących się w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, bo przecież dzielnie toczyli bój w imię godności i wolności człowieka. W związku z tym warto nie tylko w ten jeden dzień w ciągu całego roku, ale również nieco częściej zatrzymać się na parę chwil w tym codziennym pędzie i przyjrzeć się temu, ile wyrzeczeń oraz poświęceń musieli znosić ludzie w tamtych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. Obecnie nietrudno jest tak po prostu oceniać tych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w całkowicie innych czasach niż my. Warto jeszcze zaznajomić się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej informacji, które również są istotne i potrafią odmienić nasze myślenie niemalże diametralnie. Pokażmy swoją empatię i respekt.